دوستی - احادیثی زیبا و آموزنده از امامان معصوم در رابطه با دوستی سری1

دوستی

امام علی (ع)

حُسنُ الاخلاقِ يُدِّرُ الرزاقَ و َيونِسَ الرِّفاقَ؛

خوش اخلاقى روزى ها را زياد مى كند و ميان دوستان انس و الفت پديد مى آورد.

تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ص۲۵۵ ، ح

قال رسول الله (ص)

لَا تَزَالُ أُمَّتِي بِخَيْرٍ مَا تَحَابُّوا وَ تَهَادَوْا وَ أَدَّوُا الْأَمَانَة

امّت من تا هنگامى كه يكديگر را دوست بدارند، به يكديگر هديه دهند و امانتدارى كنند، در خير و خوبى خواهند بود.

عيون اخبار الرضا ج۲ ، ص۲۹

امام علی (ع)

اَلكَـيِّسُ صَديقُهُ الحَقُّ وَ عَدُوُّهُ الباطِلُ

انسان زيرك، دوستش حق است و دشمنش باطل.

تصنیف غرر الحکم و درر الکلم ص۶۸ ، ح۹۴۵

امام صادق (ع)

مَن غَضِبَ عَلَيكَ ثَلاثَ مَرّاتٍ و َلَم يَقُل فيكَ سوء فَاتَّخِذهُ لِنَفسكَ خَليلاً

هر كس سه بار بر تو خشم گرفت ولى به تو بد نگفت، او را براى خود به دوستى انتخاب كن.

معدن الجواهر ص ۳۴

امام علی (ع)

إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ فَقَدْ فَارَقَه‏

به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست.

نهج البلاغه (صبحی صالح) ص۵۵۹

امام علی (ع)

أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُم‏

عاجز ترین مردم کسی است که از بدست آوردن دوست عاجز بماند و از او عاجزتر کسی است که دوستان بدست آورده را از دست بدهد.

نهج البلاغه (صبحی صالح) ص۴۷۰

امام علی (ع)

جَليسُ الخَيرِ نِعمَةٌ، جَليسُ الشَّرِّ نِقمَةٌ؛

همنشين خوب نعمت و همنشين بد، بلا و مصيبت است.

شرح آقا جمال خوانسارى بر غرر الحكم و درر الكلم ج‏۳، ص ۳۵۶ ، ح ۴۷۱۹ و ۴۷۲۰

امام علی (ع)

قارِن اَهلَ الخَيرِ تَكُن مِنهُم وَ بايِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم؛

با خوبان معاشرت كن تا از آنان باشى و از بدان دورى كن تا از آنان نباشى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) نامه ۳۱ ،ص ۴۰۲

امام علی (ع)

لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَيرِ اَديبٍ

دوستى با شخص بى ‏ادب ، صميمانه نخواهد شد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۴۳۴ ، ح۹۹۱۲

امام صادق (ع)

اَدَّبَنى اَبى بِثَلاثٍ … ونَهانى عَن ثَلاثٍ : قالَ لى : يا بُنَىَّ مَن يَصحَب صاحِبَ السّوءِ لا يَسلَم وَ مَن لا يُقَـيِّد اَلفاظَهُ يَندَم ، وَ مَن يَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ يُتَّهَم… وَ نَهانى اَن اُصاحِبَ حاسِدَ نِعمَةٍ وَ شامِتا بِمُصيبَةٍ ، اَو حامِلَ نَميمَةٍ ؛

پدرم مرا به سه چيز ادب آموخت و از سه چيز نهى ‏ام فرمود . سه نكته ادب اين بود كه فرمود : فرزندم! هركس با دوست بد بنشيند ، سالم نمى‏ ماند و هر كس گفتارش را كنترل نكند ، پشيمان مى‏ شود ، و هر كس به جايگاه‏ هاى بد وارد شود ، مورد بدگمانى قرار مى‏ گيرد (زير سؤال مى ‏رود) و آن سه چيز كه مرا از آن نهى فرمود: دوستى با كسى كه چشم ديدن نعمت كسى را ندارد، و با كسى كه از مصيبت ديگران شاد مى‏ شود و با سخن‏چين.

تحف العقول ص۳۷۶